Schoonmaken
Ieder jaar rond deze tijd heb ik de behoeften om mijn coaching ruimte en werkkamer goed op te ruimen en schoon te maken. Dan pak mijn mijn emmer met sop, stofdoek, droogdoek en ga ik aan de slag. Zo ook deze dag. Lekker Spotify erbij aan met de playlist van de klusvrouw van Deventer Mieke Maakt. Heerlijke muziek!
Mijn bureau lag inmiddels vol met allerlei papieren. Dus daar ben ik maar begonnen. Tijdens het opruimen kwam ik allerlei verschillende zaken tegen. Zoals de prachtige zelfgemaakte kaarten van Sabine Wolters. Kaarten die me weer even terugbrengen bij de jaaropleiding Vrouw van Hinanna. De reis die ik de afgelopen jaren heb gemaakt in het ontdekken van mijn vrouw zijn, mijn waarheid, mijn kern, aanpassen, het volgen van mijn pad, mijn gave.
Dankbaarheid en afscheid
Zo kom ik ook de eindopdracht tegen van een van de deelnemers aan de opleiding Secure Base Teamcoaching van De School voor Transitie. Ik lees de woorden nog eens zorgvuldig door. Wat een prachtige beschrijving van de reis die deze vrouw in haarzelf en haar rol als teamcoach gemaakt heeft. De waardebon van ICM om in het nieuwe jaar een kop koffie met iemand te gaan drinken. Ja, daar heb ik nu echt zin in. Gewoon met iemand een kop koffie ergens te gaan drinken in een café! Dat lijkt en is lang geleden. Wie zal ik daar eens voor vragen?
Ik kom pennen tegen van Hét Vertrouwensbureau waar ik de afgelopen jaren gewerkt heb als vertrouwenspersoon. En waar ik het afgelopen jaar afscheid van genomen heb. Omdat ik merkte dat ik een nieuw verlangen, die al enige tijd aanwezig was, vorm wilde geven. Mijn verlangen om te gaan werken met vrouwen en teams om die in verbinding met zichzelf en elkaar te brengen, waardoor de energie kan (blijven) stromen en een ieder zijn eigen pad kan lopen. Teamcoaching is niet nieuw, dat deed ik al. En het gaat het meer focus krijgen. Vrouwen in Verbinding is wel nieuw.
Zo heb ik ook afscheid genomen van het verzorgen van trainingen Herstelgericht Werken. Alle boeken, beeldmateriaal etc. wat ik had heb ik aan een lieve collega gegeven. Letterlijk ruimte gemaakt dus. Want nieuwe dingen vormgeven vraagt om tijd en ruimte in mijzelf, maar ook in mijn kasten. Die tijd en ruimte kreeg ik onverwacht tijdens de eerste lockdown in maart. En die tijd en ruimte geef ik mezelf nu. Wat een prachtig cadeau vind ik dat. Ik geniet met volle teugen van mijzelf.
Moed
Zo denk, voel, poets en mijmer ik nog wat door in mezelf, met mezelf. Een jaar wat gaat over dankbaarheid en ook over afscheid nemen. Dankbaarheid voor mijn moed om mijn pad te lopen. Om te doen wat ik wil doen. En dat dit deels iets anders is dan wat ik de afgelopen jaren gedaan heb. Niet precies wetende hoe mijn pad er exact uit ziet en gaat zien loop ik mijn pad. In overgave en vol vertrouwen. Ik weet dat mijn pad zich stap voor stap aan het ontvouwen is en zichtbaar(der) wordt. Dat ik dat spannend vind, ja! En het gaat me steeds beter af. Ik merk dat de angst steeds meer plaats heeft gemaakt voor vertrouwen. Niet voor niets houd ik van deze quote.
Als je vertrouwen hebt hoef je niet de gehele trap te zien om de eerste stap te zetten.
– Martin Luther King –
Ik ben nog niet helemaal klaar met het schoonmaken. Morgen maak ik het af. Tenminste, mijn werkkamer dan.
Dank je wel voor jou!
Dank je wel voor deze blog.
Dank je wel voor de spullen die ik mocht ontvangen.
Dank dat ik soms mag meekijken in je zoektocht.
Dank dat ik ‘n stukje mocht meelopen op jouw pad!
En, ergens ooit drinken wij – ook wij – een kopje koffie;
zomaar ergens…gewoon, omdat we dat allebei fijn vinden.
Alle goeds op dit “opgeruimde” pad!
Lieve Jacqueline,
Bedankt voor je prachtige reactie.
Zomaar ergens gaan we koffie drinken. Gewoon, omdat we dat allebei fijn vinden!
Hartelijke groet, Janet